Zaprawdę powiadam, że rodzinna wyprawa z trojgiem dzieci do stomatologa, to osobny i bardzo urozmaicony krąg piekła.

A podróż w godzinach porannego szczytu na Stare Miasto, gdyż na Miodowej mieści się poradnia przyszpitalna, która zajmuje się nimi z racji DI (dentinogenesis imperfecta), to już w ogóle niezła ekstremalna przygoda. Wiadomo, trzeba komunikacją, bo samochodem, to szkoda czasu i nerwów.

Zatem samochód i pierwszy wkurw z parkowaniem pod stacją, a następnie już tylko pociąg, tramwaj, ruchome schody + jeszcze trochę z buta. Ruchome schody są super. Gdyby nie one, położyłabym się na torach i łkała rzewnie w oczekiwaniu na miłych panów z wdziankiem z długimi rękawami.

Z pociągu Panna Lena nie wychodzi, gdyż ma akurat piękny widok. Gdy w końcu udaje się wyjść, jest dramat w ciapki, bo otóż odjechał nasz tramwaj. Tłumaczenie, że za dziesięć minut będzie następny, nie trafia zanadto do czterolatki. Trzeba to powtórzyć 1372 razy. Tramwaj przyjechał, alleluja i hosanna, jedziemy. Prawie zostawiamy w nim Syrenkę, a to już ciężki kaliber, ponieważ bez ulubionej – aktualnie – zabawki nie da się funkcjonować. Trzeba natychmiast umrzeć w mękach, drąc się przy tym niemiłosiernie i tocząc łzy jak grochy. Wysiadamy jednak nadludzkim wysiłkiem z tramwaju w komplecie i z Syrenką. Panna Lena jest zmęczona i dalej nie pójdzie. Czyli Książę Małżonek ćwiczy marsz z obciążeniem. Janek tymczasem odmawia wejścia na ruchome schody. Bo mu zgrzytają, a On nie lubi zgrzytających. Igor odmawia zapewne funkcjonowania z nami jako rodzina, bo daje dyla do przodu. Ja w myślach odmawiam parę litanii, ale niecenzuralnie.

Współpasażerowie tłumiąc chichoty odnosili się do wszystkich sytuacji z dość dużą dozą czułości. Widziałam również spojrzenie w stylu: „ja ich tu czymś zajmę, a Ty wiej”. Doceniam 🙂

Po tym wszystkim sama wizyta (godzina dziesięć) to już był pikuś i puszek okruszek. Do domu wróciliśmy chyba tylko siłą woli. Za trzy miesiące powtórka. Wynajmę chyba lektykę. Albo polecimy balonem.

W tej sytuacji musiałam odreagować.
Wypielęgnowany paznokć plus dużo wina.
Zawsze pomaga.

Wróciłyśmy z Mamutem szybko z plaży, gdyż albowiem królewski ślub 💒 💕

Tak, przyznaję… OGLĄDAŁAM. Nie odwróciłam wzroku z politowaniem, nie żachnęłam się, nie wybrałam książki, ni też wzniosłej dysputy światopogladowej. Starość i kapcie.

To zupełnie do mnie nie jest podobne, kiedyś prędzej bym poszła przekopać ogródek szpadlem, niż włączyła telewizor. I jeszcze obszczekała każdego, kto mógłby mnie o coś takiego posądzić. Jeszcze kilka lat temu byłam przekonana, że transmisje ze ślubów rodziny królewskiej, podobnie jak transmisje z obrad Sejmu i innych równie pasjonujących wydarzeń oglądają wyłącznie emeryci, renciści, uzależnieni od TV widzowie z zaginionym pilotem i brakiem możliwości zmiany kanału, osoby z zaburzeniami psychicznymi i seryjni mordercy w fazie utajonej.

Ale czego się nie robi dla osobistej rodzicielki. A tak na serio to sama chciałam i już. Wiadomo.

I oczywiście obejrzałyśmy, wzruszając się obie – ja zwłaszcza przy „Stand by me” w wykonaniu chóru gospel. Nie wiem kompletnie jak kto wyglądał i w co był ubrany, ponieważ nie mogłam oderwać oczu od ślicznej i promieniejącej szczęściem Meghan.

Ponadto to, co kiedyś by absolutnie nie przeszło u dość konserwatywnych Anglików, dziś nie jest już problemem. I to mnie cieszy niezależnie od jakiegokolwiek ślubu. To chyba najbardziej ze wszystkiego.

Dobrze, że świat i mentalność ludzi się zmienia, w dobrą mimo wszystko stronę. Może czasem i trawersami, ale zawsze do przodu.

A wracając do świeżo powstałej komórki arystokratycznej. Niech im będzie kolorowo 💕 ♥

Mama mojej Przyjaciółki – cudowna osoba – potrzebuje bardzo Waszej pomocy. Jedyna nadzieja to przeszczep szpiku. Bardzo proszę, przeczytaj, udostępnij gdzie możesz, a najlepiej – zostań dawcą. Czasu jest mało a największe szanse na odpowiednią osobę są właśnie w Polsce. Pomóż, proszę…

https://www.dkms.pl/pl/zostan-dawca

Rejestracja zajmie Ci kilka minut. Pobranie to kwestia kilku godzin. Możesz uratować komuś życie.