Matka Dzieciom odsiadywała swoją karę pod gabinetem nr 9 na pierwszym piętrze przychodni.

Wyrokiem sądu losowego i w wyniku wypadkowej trzech gargantuicznych rozmiarów ciąż, prócz jakże uroczych dziateczek – sztuk trzy – pozyskała kręgosłup, nie tyle bolący, co okresowo – pardą maj frencz – napierdalający dziko niczym dziarski kangur wagi półśredniej w przygodnie napotkanego turystę. Teraz nie dość, że z bólu rozważała cały wachlarz mniej lub bardziej irracjonalnych zachowań, od pojękiwania w kątku, przez stepowanie na siedząco, po lekkie nietrzymanie moczu, to jeszcze była zmuszona uczestniczyć w opowiadanym z najdrobniejszymi szczegółami przez starszą panią z boku drugiej starszej pani zabiegu chirurgicznym. Wiem doskonale o wszystkich wrażeniach starszej pani i obawach drugiej starszej pani, która się na ów zabieg wybrać powinna. Litościwie nie przytoczę albowiem tak się składa, że jestem z tych wrażliwych. Tak, tak, nie wyglądam.

Szczęście niepojęte i łaska spłynęły na Matkę Dzieciom gdy tylko drzwi gabinetu otworzyły się i usłyszała swoje standardowo przekręcone nazwisko. Cała w ukłonach – bo bolący kręgosłup – dopłynęła do krzesła i osiadła na nim z ulgą.

– Co się dzieje? – spytał Doktor Na Zastępstwo

Matka Dzieciom nie bardzo wiedziała od czego zacząć ale postanowiła pominąć wszelkie dobre zmiany na jeszcze lepszej scenie politycznej kraju, który podźwignął się z ruiny, wstał z kolan i z hukiem spada w otchłań czarnej dudy…

Skupiła się więc na kwestiach medycznych.

– Mam problem z kręgosłupem – wyznała krzywiąc się niemiłosiernie, gdyż akurat kazano jej wstać i bardzo dokładnie poczuła, że właściwie to jeszcze trochę by posiedziała.

– Jaki ma Pani problem z kręgosłupem? – spytał Doktor Na Zastępstwo.

– Pyskuje, włóczy się po nocach z kumplami, pije alkohol i nie chce wynosić śmieci – pomyślała Matka Dzieciom.

Zamiast tego oznajmiła, że boli. Tak, wiem, przyziemnie. Ale Doktor Na Zastępstwo nie wyglądał na chętnego do żartów. Matka Dzieciom wyszła z gabinetu ze skierowaniem i receptą. Obie starsze panie były pochłonięte rozmową o możliwych powikłaniach w operacjach jelita i tym, co spotkało sąsiadkę drugiej starszej pani. Mam nadzieję, że bardziej listonosz z emeryturą niż cokolwiek innego. W każdym razie czmychnęłam stamtąd na powietrze.

W nocy Matkę Dzieciom dręczyły koszmarne wizje powikłanego listonosza i chirurga lekkoducha z ciężką ręką. W związku z powyższym rano nieprzytomna pojechała do pracy. Całe szczęście, że na Dworcu Zachodnim z pociągu wysiada wielu pasażerów i panuje ogólny tumult i wrzawa. W przeciwnym razie Matka Dzieciom zwiedziłaby sobie Łowicz, hej!