Ostatni tydzień obfitował w sport. Biegi na przełaj do środków komunikacji miejskiej stały się moją domeną, zwłaszcza skok w dal do metra i wzwyż ze śpiącym Lokatorem na rękach do tramwaju. Rozważam specjalizację z dziedziny biegów z przeszkodami do sklepu, pracy oraz maraton wysiłkowy w drodze do przedszkola. Na chór za to można było dotrzeć całkiem spokojnym marszobiegiem, ale za to z obowiązkowym przystankiem na wystawę sklepu z zabawkami. Kariera długodystansowca stoi przede mną otworem i mam nadzieję na jakiś medal. Póki co dyszę. W wolnych chwilach.

Ale jako, że sport to zdrowie, bardzo się cieszę i łagodnie uśmiecham.

Ostatni tydzień obfitował również w codzienne zwlekanie Lokatora z łóżka bladym świtem i zawlekanie Go doń późnym wieczorem, przy jednoczesnych gromkich a rozpaczliwych protestach wyżej wzmiankowanego, nocnych robótkach ręcznych – robienie biżuterii o 2 w nocy to strasznie fajna sprawa, oraz porannym rzyganiu PanKota. Czarownie. Ostrzegałam, że kwiatki się zemszczą.

Nadal jestem pogodna, radosna a jelonek Bambi to przy mnie Obcy z dwójki.

Biorąc pod uwagę, że o 20.15 mam busa do Lublina a jeszcze nie ma mnie w domu, nie jestem spakowana i w ogóle nic nie mam, nie wiem, nie rozumiem, zarobiona jestem… to hoł hoł hoł i takie tam.

Życzę Wam wszystkim na raz i każdemu z osobna odpoczynku i samych fajnych rzeczy. Sami wiecie. Nie tylko na święta.
Aczkolwiek przystojny, bogaty i hojnie wyposażony Mikołaj, opcjonalnie miła, majętna i namiętna Mikołajka, będą na pewno ich dodatkowym atutem.

Trzymajcie się ciepło.
Biegnę zobaczyć co z tego wszystkiego wyniknie.