Z racji tego, że Walentynki chyba od początku ich usilnego przeszczepiania za wszelką cenę zza siedmiu gór i rzek na nasz rodzimy przaśny grunt, mam głęboko w poważaniu i w odróżnieniu od zakochanych, parzystych i szczęśliwych, którym i tak jest wszystko jedno czy całują się w lutym czy w sierpniu, czternasty dzień lutego zwyczajowo olewam sikiem prostym i czekam na Eleonorki.

Eleonorki są właśnie dziś a ich świętowanie rozpoczęła ongiś Malinezja (występująca w przepastych archiwach tego bloga od czasu do czasu, również jako Malina, Mal, Malinka i Flądra… bo bezwstydnie chuda). Eleonorki są fajne, nieoklepane i zawsze można poukładać sobie w ich intencji sprośne wierszyki. Eleonorki mogą świętować wszyscy – parzyście, samotnie i w trójkach albo innych karkołomnych konfiguracjach. W dodatku nikt dziś nikomu nie będzie wciskał pluszowych serduszek, kartek z love krowe, przemarzniętych tulipanów sprzedawanych za ich pięciokrotną wartość i udawał, że nas lubi. Dziś możemy się lubić po prostu. A co po niektórzy to nawet i kochać się mogą.

Jak na przykład wczoraj Szanowna Sąsiadka, do której znać, że przyjechał mąż marynarz. Ludzie. Na takie dwukreślne ce to ja nawet po nieoczekiwanym siadzie w sam środek pudełka pinezek nie wchodziłam. Pozazdrościć.

No.

To skoro formalności mamy za sobą… pora na amory skoro dziś Eleonory. W związku z powyższym zamiast wytarzać się w popiele zamierzam z Halutą rozpracować jakiś flakonik i poderwać Strucla. Do lotu.

Myślę, że Guano Apes w odpowiednim volumie powinno mu zakłócić nieco Mandarynę z przyległościami, którą ostatnio raczył okolicę do czwartej. Bynajmniej nie popołudniu.

A tak w ogóle to ten karnawał jakoś mnie minął szybko i udał, że nie zna. Nie zdążyłam się natanczyć jeszcze. No halo!

Poza tym zupełnie nie wiem co zrobić dziś na obiad bo w lodówce ino wątła bździna i echo. Ciekawe co mi odpowie jak otworzę drzwiczki i zawołam: „mitsubishi galant”?

Kiedyś w studni wyszło śmiesznie.

Może mniej o tyle, że to była wycieczka szkolna do jakiegoś skansenu i zaraz obok stał Wuefista. Ale kto by się tam przejmował szczegółami.

____________________________
A na deser wierszyk, który przed chwilą przyszedł mi do głowy i właśnie teraz ma swoją premierę. Światową.

Co roku przy Eleonorkach
Przebierał Doktor w Doktorkach.
Rude, blond oraz brunetki,
Nawet w klapkach typu szwedki.

Nie udały się w Eleonorki
Doktorkowi te amorki,
No bo Ruda, już bez spodni,
to Krystyna… ta z gazowni.