Dzień z gatunku wybitnych. Bo goście. Jak nie przychodzi nikt, to nikt a jak już to stadami. To stado liczyło cztery osoby i stanowiło miłą odmianę. Najpierw zjawili się Lukrecja (poznałyśmy się na angielskim i tak już zostało; łączy nas nie tylko niechęć do lektorki i solidarność jajników) i Nikodem (fajny facet o jeszcze fajniejszym imieniu, szczęśliwy mąż i niedługo mam nadzieję ojciec). Przyszli, przynieśli zakupy i piaskową babkę i zachwycali się nowymi umiejętnościami oratorskimi Igora. Goście idealni. Gdy już ustaliliśmy, że mam syna geniusza a rękawiczki co się je kupuje za 5 złotych na bazarze, robią małe chińskie dzieci (podobnie jak wszystko ‚made in china’), przydreptała Hal. Razem z nią przydreptał album na zdjęcia z okazji dnia babci (nieźle się trzymam jak na ten tytuł) i imbryk bezprzewodowy (kocham nazwy w instrukcjach) potocznie zwany czajnikiem. Czajnik przyda się wybitnie bo dotychczasowy nie wytrzymał psychicznie i pękł był. Nie pomogła nawet taśma izolacyjna, którą go szczelnie oblepiłam i woda lała się z niego już nie tylko podczas gotowania ale i w czasie postoju. Jak sądzę nie było to do końca bezpieczne dlatego tym bardziej sie cieszę. Na końcu przybył Starcu (starcu.blog.pl) i w ogóle zrobiło się wesoło. Młody wdzięczył się do gości, goście do niego i atmosferę wzajemnej adoracji zakłócały jedynie produkty powstające w międzyczasie w lokatorskiej pieluszce. Wrzaskun najchętniej konwersował ze Starcem. Może to dlatego, że ten dopiero co wrócił z Chin. Pewnie gadali o tych małych dzieciach od rękawiczek. Potem goście poszli i Młodemu musiałam wystarczyć już tylko ja. Ale daliśmy radę. Teraz dziecko mi śpi umęczone trudami dnia powszedniego a ja staram się nie myśleć o jego ciuchach co łypią na mnie porozumiewawczo z deski do prasowania. W końcu jest druga w nocy i skoro łypie do mnie odzież to chyba powinnam się przespać. Zdecydowanie.
Ps. ‚Człowiek z księżyca’ to bardzo dobry film. Szkoda tylko, że taki cholernie bliski.

Dobranoc