Jeśli ktoś przez przypadek jeszcze nie wie kto jest największą gapą na świecie i dla kogo poniedziałkowe ranki są równie fartowne co miesięczny zapas puszek Whiskas dla wygłodzonego kota… tyle, że zamkniętych… to można już krzyknąć:

– Ja wiem! Ja wiem! Wybierz mnie! Ja wiem!

Otóż z pełną świadomością mogę się pod tym tekstem podpisać.
Nie dość, że w nocy śniła mi się mielonka (tak… mielonka… taka konserwowa) a nie lubię jej jak jasny gwint i rano wlazłam czystą, suchą skarpetką w kałużę (o której pamiętałam jeszcze wieczorem i miałam plan pamiętać o niej również rano, gdy wstanę) to jeszcze bardzo mądrze nie założyłam okularów i lazłam tak pół śpiąc przed siebie.

Mój pokażnych rozmiarów guz ma na imię Zenon.

Cóż… ponoć w każdej sytuacji należy szukać pozytywów… przynajmniej nie czuję się samotna 😉