Wywiesiłam wczoraj wieczorem sweter na balkon. Bo w Feniksie atmosfera specyficzna i jakby musiałam kationów nałapać. A rano biedaczek zesztywniał i zmienił odcień z głębokiego granatu na biel. Znaczy dostawa śniegu w toku.

Sangria oczywiście wyszła nam nieco inna niż Pascalowi Poprostu Gotuj i chyba bardziej przypominała rozbełtanego sikacza tudzież barszcz ukraiński niż apetyczny ponczyk. Może to dlatego, że On tak pięknie rozparcelował te pomarańcze, mandarynki i cytryny a nie po prostu je pokroił i wrzucił. I rozcieńczał całość gazowana wodą mineralną oraz dolał sporą część koniaku. Z braku wody z bąblami i okolic posiłkowałyśmy się litewską wódką a całość prezentowała się nader osobliwie w zupnej wazie podebranej ze stołówki ale koniec końców osuszyłyśmy naczynie do dna.

W tym roku zamiast bałwana ulepiony został przepiękny biały sedes. Jest tak realistyczny, że strach się bać co będzie jak ktoś przesadzi z procentami. Koledzy w tym celu już czają się po kątach z kamerą. Cóż. W najgorszym przypadku ktoś odmrozi sobie to i owo.

Humor wyjazdowy:

Sobota rano. Śpiącego w najlepsze faceta budzi nagły i niecierpliwy dzwonek do drzwi. Zaspany delikwent zwleka się nie bez trudu z łóżka i sunie do źródła hałasu. Chwyta za klamkę, otwiera. A tam listonosz. Listonosz patrzy na kolesia, koleś na listonosza i po chwili doręczyciel wybucha śmiechem. Śmieje się, rechocze, zanosi. W końcu facet nie wytrzymuje i pyta:
– Panie, co Pan się tak śmiejesz??
– A bo pierwszy raz widzę, że ktoś zapiął piżamę na dwa guziki i jajko.

Moja wyobraźnia mnie kiedyś zabije 😉