Uroczyście przysięgam, że jeszcze jedna aspiryna i się porzygam. Panoramicznie i wielopoziomowo. I od razu mówię, że nie boli mnie głowa, nie mam dreszczy, kaca tudzież kłucia w boku. Mam za to znacznie przekroczony poziom zmęczenia materiału i organiczny – całkiem świeżo nabyty – wstręt do literek, cytryn, listków, kółeczek i temu podobnych pierdoletów. A największy mam do nalepek i krzeseł. Matko jak ja nienawidzę nalepek i krzeseł. Przysięgam, że od dziś siadam wyłącznie w fotelach. Albo leżę. O! To jest myśl! Poproszę o zmianę trybu pracy. Tylko lażąca. Marzę o horyzontalnym poszerzaniu horyzontów. I najchętniej na Seszelach. Z hamakiem, drinkiem z palemką i masażem stóp. Tylko żadnych aspiryn! Apage aspiryna.

I w ogóle jest radośnie.

Tak tak, jak kto bystry to już sobie połączył i ma.

Od teraz gdy zobaczycie w jakiejś aptece krzesełko w kształcie cytryny firmujące ten popularny produkt, pomyślcie o mnie ciepło. Tak to ja. Tymi ręcami. /Chyba, że koleżanka Goga. Bo Ona też musi ubóstwiać aspirynę./ A potem zwróćcie uwagę, że każda literka została naklejona oddzielnie i wyobraźcie sobie jak się trzeba nagimnastykować i nakląć co by nie wyszło po skosie dajmy na to, albo w jakiejś innej sinusoidzie, a prosto i równo. Jakby kurde nie można było zrobić całego napisu w kupie i na przezroczystej folii. Do stu tysięcy latających imadeł.

Mówię wam. Czasem taka dodatkowa praca to bardziej człowieka umęczy niż całotygodniowa klasyka rocka w macierzystej firmie.

Jutro stoliki.

Matko!

Jak znam życie przyśni mi się lemoniada i komplet mebli do jadalni.