Na alias blogowy Lokatora przyszło kilka e-maili. Wszystkie od kobiet. Małoletnich ale kobiet. Nie żeby na raz ale odkąd tam piszemy to przyszło. Pierwszy zignorowałam. Pisała jakaś ośmiolatka, że fajny bloguś i czy chcę jakieś gify bo „smutno tu jakosz”. Nie chciałam. Potem jednak nastały maile z wyznaniami.

Ja na prawdę wiem, że Młody:

– jest wspaniały
– ślicznie wygląda na zdjęciach
– jest słodki
– jest uroczy
– jest super

Bo nawet najbardziej Wyrodna Matka (znaczy ja) ma taki przekręt na punkcie swojego Dziecka, że podoba jej się wszystko, nawet jak zaspawa pół kuchennej podłogi zdobytą podstępnie musztardą* i wytarza w tym suszące się na grzejniku pranie. Nieważne jak wielkie i wystające czoło ma Igor i jak nie znoszę blondynów. Zwłaszcza łysych blondynów. Miłość jest ślepa a macierzyńska to w ogóle chyba jeszcze przy tym nawalona jak szpadel.

Natomiast dziwi mnie to trochę w przypadku innych bo – nieukrywajmy – za piękny to On nie jest (ale facet jak twierdzi Mamut to ważne, żeby tylko trochę od małpy był ładniejszy, bo powinien być przystojny a urodziwy to niekoniecznie). I mimo tego, że kocham Go obłędnie, to wiem, że jest cała masa Dzieci jak z obrazka. On jest za to tak zwyczajnie fajny i miły w odbiorze, nie upierdliwy. No i ma w sobie tyle uroku, że laski miękną. Nawet przez modem czy stałe łącze.

Lekko mnie wcięło gdy przeczytałam te listy z wyznaniami. Najbardziej podobało mi się określenie „jesteś niekiepskim słodziakiem”. Zaczynam się obawiać, że niezły lowelas mi wyrośnie z Lokatora. A biorąc pod uwagę te wszystkie uśmiechy i strzelanie oczami do przygodnie napotkanych niewiast, może to się stać znacznie prędzej niż mogłabym się spodziewać.

____________________
* zdobyta podstępnie musztarda – musztarda wyciągnięta z lodówki (a mamy taką niewielką pod stołem) w chwili nieuwagi organu śledczego (czyli mnie) bądź jego nieobecności