Wszystko już było. Nawet ostatnio. Była moda na pieski noszone pod pachą (że to niby takie humanitarne?), i na bojówki z haftem, satynowe (co to nawet brzmi jak chory żart), była moda na odkopywanie białych kozaczków z lat 80 i pieszczochy nałapne noszone do różowych szpilek i siateczkowe podkoszulki piwosza sprzed lat dwudziestu, była moda na okulary ala mucha tse-tse na pół twarzy i moda na modę czyli trędi, kul, dżezi i inna psia mać. Nie neguję – prawo takie jest i już, że prędzej czy później nawet najbardziej absurdalny pomysł się komuś spodoba. A im bardziej dziwny tym bardziej się spodoba.

Teraz przyszła moda na rowery w stylu holenderskiego listonosza-emeryta po paru głębszych. Tyle, że damskie. Im gorszy rzęch tym trędi bardziej i zaraz trzeba go odmalować na biało. A do tego koniecznie sukienka lub spódnica powiewająca wdzięcznie na wietrze. Jak zobaczyłam pierwszy raz i nawet zimno jakoś było jeszcze, to pomyślałam – no nic – laska się z kimś założyła. Bo pędziła w tej kiecy z zawrotną prędkością na przedpotopowym rowerze dźwięcząc żelastwem obficie na każdym kocim łbie. A że jechała przez Starówkę to widok i doznania dźwiękowe były obłędne. Niezapomniane wrażenie.

Kiedyś też mi się parę razy zdarzyło jechać w sukience na rowerze – głównie po ptysia do samu (czy ktoś jeszcze pamięta napój gazowany ptyś?) – ale byłam mały grzdyl, nie chciało mi się przebierać a poza tym to średnio wygodne było jak później skonstatowałam, więc recydywa nie była mile widziana. Albo dwa lata temu w wakacje jak bardzo mądrze nie zabrałam żadnych krótkich spodenek na rowerową wyprawę pod koniec lipca. A upał był jak siekiera. I do wyboru miałam bikini, bawełniane galoty zwane bokserkami (od których pociły mi się nawet łokcie) i spódniczkę kopertową w stylu ‚jestem tak krótka bo zrobili mnie z krawata’. No to wybrałam spódniczkę – przynajmniej była przewiewna i nie odsłaniała więcej niż miała zasłaniać (w przeciewieństwie do bikini).

Ale to się rozniosło. Teraz w dodatku jest zupełnie inaczej i o przypadku nie może być mowy. Bo te kiece ichnie są tdo kolan i ja doprawdy nie mogę wyjść z podziwu jak one w ogóle pedałują w tych tekstylnych zwojach i nie patrzą co chwilę sobie w rozkrok. Mnie by się kolana wygły na lewą stronę o oczopląsie nie wspominając. Poza tym o ile na filmach to malowniczo i wdzięcznie dość wygląda a na działce się nie liczy to ja bardzo przepraszam, ja z księżyca ale jazda na rowerze środkiem miasta pomiędzy rurą wydechową dostawczego z piekarni a drzwiami autobusu to chyba nie szczyt rekreacji. Chyba, że się już kompletnie nie znam i teraz właśnie to jest dobre na cerę.

Wszystkie szanujące się trędi dziewczyny powinny sobie wobec tego teraz wykopać ze strychu oldskulowy trędi rower, zakupić w haemie oldskulową trędi sukienusię w belgijskich pastelach na sam cyc z rozwiewem do kolan i wdzięcznie powiewać tą sukienusią, tym rowerem i tym cycem. Naturalmą, absolumą i trą dupą o trotuar.

Normalnie mnie wzdęło z zachwytu, więc przepraszam. To pewnie zazdrość przeze mnie przemawia i tym jadem chlusta. Bo ja, jakbym jechała w takiej kiecy na takim rowerze po takich kocich łbach to nawet gdybym miała wspaniałe, jędrne silikony w gustownym rozmiarze 75C (wszystkie inne są już demode otóż się właśnie okazało) to trzęsłyby się jak uszy spaniela. Cocker-spaniela. Mało dla biustów apetycznie. A silikonów jędrnych nie mam. Ani roweru dziadka Gracjana. Ani sukienusi z haemu co jest trędi. Mam tylko kocie łby i mogę sobie po nich w geście solidarności z nową modą poskakać. Gdybym jakoś nagle bardzo zechciała. Kiedyś.

Ja wiem, że przyziemna jestem jak ogórek gruntowy sztuk raz, ale nic nie poradzę, że lubię się czepiać szczegółów – nazwijmy to tak – technicznych. A już nawet w reklamie w telewizorze widziałam, że dwie laski popylają ukiecone Nowym Światem i gadaja o baletach w lunaparku. Więc się jakby rozniosło. Niebezpiecznie.

I tylko jedno mię zajmuje natenczas. Czy ktoś się aby zastanowił jak by wyglądała taka oldskulowa panienka na trędi postarzanym rowerku, gdyby jej się ta kieca w szprychy wkręciła?

Bo (pomijając już, że to mało bezpieczne i wygodne a widząc coś takiego położyłabym się ze śmiechu na zebrze a dopiero potem zastanowiła czy wzywać 999 czy żandarmerię wojskową) gwarantuję, że dwa takie wypadki i nawet najdroższy puder nie pomoże zakryć tego buraka co pod spodem. Chyba, że nastanie nowa moda na rowerowanie topless. Tylko nie wiem co będzie jak to sobie wezmą do serca wszystkie panie, niezależnie od przedziału wiekowego. Pani Jadzia w końcu zasuwa w kiecce na rowerze odkąd ją pamiętam z przedszkola. A już wtedy była woźną w wieku średnim 😉

Ps. Nie mam pojęcia czy japonki są jeszcze modne, czy też można nimi już tylko zabijać pająki pod prysznicem na polu namiotowym ale wiem jedno – nawet gdyby ogłoszono ustawę modową, że teraz latem nosi się syberyjskie walonki a zimą kalosze pełne kisielu… na mnie w tej kwestii nie możecie liczyć. Modę traktuję nadal głownie jako szerokie pole do obserwacji. I sorry Winnetou, na rower nadal zakładać będę portki. Wygodne i takie, których nie boję się pobrudzić smarem.