Po nocy spędzonej przy winie, muzyce, bez śpiewu, za to z hamakiem. Po wycieczkach na stację benzynową po dalszy woltaż, poszukiwaniu zaginionego klucza w pęku godnym Dzwonnika z Notre Dame. Po porannej (a raczej wczesno-przedpołudniowej) herbacie pitej z oczami jak Bradley P. w Troi przed starciem z Big ROARem, upodabniających mnie raczej do wąskiego w kolanach chińczyka, niż do stołecznego autochtona… jestem nietomna jak bukszpanowy żywopłot po kosiarzu umysłów w dresie bez pasków. Powieki badają siłę grawitacji i nie wiem jak długo w górze utrzyma je taśma klejąca. W biurze pracuję nad metodami podsypiania ‚na długopis mi upadł’ albo ‚na krótkowidza z glonojadem’ do monitora tudzież ‚na załamanego psychicznie’ bo przede mną multum papierzysk. Dziś niczym żyto – mam siedem chromosomów z czego dwie pary nieczynne a reszta ma przerwę na kawę. Całe szczęście, że nie miewam kaca bo z pewnością znacznie by to uprzykrzyło dzisiejsze zagrywki taktyczno-formalne.

Z rzeczy ciekawszych – dokonałam interesującego spostrzeżenia – damskie włosy umyte żelem pod prysznic dla mężczyzn zachowują się dość nieprzyzwoicie. Całe szczęście, że pasta do zębów była i nie wyszła, bo jakoś nie uśmiechała mi się perspektywa umycia osobistej klawiatury kremem do rąk. Nawet z filtrami UVA i UVB.

Miłego dnia
Bajka ala Dziobak