Kto dziś rano w Warszawie wybiegł z domu do pracy jak zwykle klnąc pod nosem na czym świat stoi, bo jak zwykle był mocno spóźniony, wie o czym mówię. Dodatkowy powód aby sobie pobluzgać bezkarnie. Chodniki i ulice zamieniły się z nocy we wkurzającą mocno ślizgawkę. Im bardziej się człowiek w pośpiechu spina by szybkim krokiem w sprint przechodzącym pokonać trotuary, tym wolniej w efekcie ów śmieszny chód mu wychodzi, bo gdy jest ślisko, to każdy kolejny krok stanowi nie lada problem. Nawet moje dotychczas zimą niezawodne w przyczepości glany okazały się nieprzydatne w tej sytuacji. Humor poprawił mi niewątpliwie widok ludzkiej masy wygibującej się w różne strony i wyczyniające inne cuda byle tylko jak najszybciej dotrzeć do przystanku. Style były dowolne. Jedni preferowali starego dobrego poloneza chodzonym zwanego (ludzie starsi i stateczni, ostrożni co oczywiście zrozumiałe bo w takich warunkach niestety łatwo o kontuzję), inni dreptali sambę (przeważały eleganckie paniusie na obcasach i obcasikach dzierżące swoje torebusie w marznących łapkach i oganiające się od wiatru hełmofonami fryzur utrwalonymi lakierem ala zastygły w zdumieniu krupnik), jeszcze inni styl łyżwiarski (dzieci i małoletnia młodzież sunąca po chodniku jak po lodowisku i pędząca naprzód ku uciesze własnej i braku tejże u mało wyrozumiałych mamuś i tatusiów starających się nadążyć za niesforna dzieciarnią), styl nonszalancki był charakterystyczny dla par mieszanych odzianych na sportowo (powszechnie znanych jako dresiarzy i przyległości) i polegał na kiepsko udawanym braku zainteresowania rosnącym zagrożeniem stłuczenia sobie szynek i siarczystym emocjonalnie epatowaniu wylgaryzmami przy najmniejszym poślizgu. Ja wybrałam styl mieszany, czyli wszystko co się da byle do przodu i udało mi się (o dziwo) nigdzie nie wyrżnąć orła a co za tym idzie nic sobie nie złamać, skręcić, zwichnąć czy naciągnąć. Z nazw urazowych naciągnęłam sobie tylko kaptur szczelniej na głowę, bo wiało niemiłosiernie i w trybie mozolnym i mocno opóźnionym dotarłam do autobusu. Ufff… Jutro przywdzieję walonki opodeszwione gruboziarnistym papierem ściernym.

No to ślizgggg…