7.15, numerek trzeci

Bajka5 Komentarzy

Z Centrum Zdrowia Dziecka, po trzech godzinach wysiadywania w różnych poczekalniach odeszliśmy z kwitkiem… na badania gospodarki fosforowo-wapniowej dla obu chłopców. Tyle.

I właściwie to Pani Doktor nie wie, po co przyszliśmy i czego oczekujemy.
My też nie wiedzieliśmy.
Raczej jednak nie spławienia.
Na nasze pytanie „co dalej” nie otrzymaliśmy odpowiedzi.
Spychologia do innych poradni.
Zainteresowania sprawą: zero.

Dentinogenesis, Amelogenesis + próba oszacowania stopnia Osteogenesis imperfecta (jest szansa, że OI znikome, albo tylko u jednego).

Jeśli będę chciała wpłacić jakąś cegiełkę albo coś na ten szlachetny przybytek, to proszę wziąć potężny rozmach i kopnąć mnie w tyłek. Rodzic jest tam złem koniecznym i tak właśnie się go traktuje. Porady w stylu „trzeba było zrobić badania genetyczne przed pojawieniem się dzieci” i znaczące zawieszenie głosu, żeby na pewno do nas dotarło, że jej zdaniem nie powinniśmy się na nie decydować, są istotnie wiele do sprawy wnoszące. I budujące jak cholera.

Jestem dziś zła.
I rozbeczałam się całkowicie bez sensu.

Nie mam siły o tym rozmawiać.

5 uwag do wpisu “7.15, numerek trzeci”

  3. Trzymaj się, wędrówki z dzieciakami po przychodniach to zastępcza droga krzyżowa, matki żywcem do nieba powinni brać 😉 Może ktoś może pośredniczyć w wykupieniu dla Was rodzinnego ubezpieczenia w prywatnej przychodni? (indywidualnie jest drogo, ale poprzez jakiś zakład pracy to da się znieść – przy średnio chorowitym dziecku dużo korzystamy na badania właśnie, takie co na NFZ nie da się, nie chcą, albo termin za rok). A co do centrum zdrowia dziecka – wszelkie sentymenty do nich mi przeszły jak w nocy zadzwoniłam na ich ostry dyżur z pytaniem co robić z niemowlakiem, któremu krew leci z ucha i dostałam odpowiedź „do nas absolutnie proszę nie przyjeżdżać”. A żeby się udławili! Uratowała nas Litewska.

    Polubienie

    Odpowiedz

Dodaj komentarz