Nocnik

Bajka24 Komentarze

W dzień się pisze dzienniki a w nocy to wiadomo. Jak w tytule. Ewentualnie się śpi, ale to za chwilę. Może trzy.

O pół do dwunastej w nocy w Polsce świeci się co czwarte światło w co szóstym oknie. Wiem, bo sprawdziłam. Byłam w odwiedzinach w naszej pięknej Altanie Śmietnikowej. Na serio tak się teraz nazywa, ma nawet szyld… ciekawe czy będzie neon? Osiedlowym kocurom jakoś bez różnicy. Panu Stasiowi też.

Nie ma jak nocny spacer do skarbnicy mądrości Pana Stasia i aluminiowych chrupnięć dobywających się spod jego prawego buta. Pan Stasio bowiem po godzinach pasjonuje się miażdżeniem puszek po piwie i innych napojach. Sam po sobie też zbiera. Mawia, że wciąż ten sam pieniądz w obrocie a chmiel jest chmiel. Nie żebym się jakoś szczególnie stęskniła za mądrościami Pana Stasia. Po prostu stwierdziłam, że muszę tę naszą Altanę odwiedzić koniecznie teraz_zaraz albowiem bałam się, że do rana ładunek polokatorski wypali dziurę do Chin. W końcu był barszczyk. To zobowiązuje.

Prócz spostrzeżeń okiennych dokonałam inwentaryzacji nieba. Fajne. Naburmuszone takie, stalowo-ołowiane.

W pół do dwunastej w nocy w Polsce ludzie się kłócą, albo palą papierosy wydmuchując dym przez okno. Ciągną się w to stalowe naburmuszone niebo smużki dymu i nie powiem, wyglada to dość zjawiskowo. Trochę jak kocie wąsy a trochę jak piekło obrazów Beksińskiego. A wiecie, że jak się zmruży oczy to światła latarni zamieniają się w kółka albo krzyżyki? Jak byłam mała pamiętam, że zawsze gdy wracaliśmy z imienino-urodzin którejś z Ciotek, to grałam sobie z tymi mijanymi za szybą autobusu latarniami. A zimą można sobie wymrużyć prawdziwe gwiazdy polarne. Tylko nie wystawiajcie ozora, bo przymarznie do szyby i będzie trochę niefart. Tak na glonojada.

Całkiem jak historia o taksówkarzu, który wiózł jednego dnia trzy osoby, chcące sprawdzić czy aby na pewno żarówki po włożeniu do ust nie da się z nich wyjąć. Późnym wieczorem trafił na ostry dyżur. Lekarz Dyżurny miał niezły ubaw.

I zimno mi znów jest okropnie. To tak jeszcze z refleksji. Nawet poszłam pozmywać żeby się rozgrzać ale nie działa. Niech ktoś zawróci tę jesień. lato było oszukane, nie bawię się. A cos czuję przez skórę, że za tydzień albo trzy będzie zima i Białe Szaleństwo znów zalegnie na trawnikach do kwietnia. Brrr.

A kysz, a kysz, tfu tfu i w ogóle.

Na stoliku leży zestaw wypożyczonych od Kolegi Macieja filmów. Horror, horror, thriller, horror, kryminał, thriller, sensacja, horror i „Oliver Twist”. Chyba mam chandrę. Albo trafiłam na półkę z wampirami, zombie i Nicolasem Cagem.

Ooo!O! Właśnie leci w telewizorni reklama Fiata Bravo – jak ja uwielbiam tę piosenkę… Ech. Jadłabym ją łyżkami.

A propos jedzenia to dostałam dziś do pracy przesyłkę z waflami i ciastkami w kształcie motocykli i rowerów. Wielkie dzięki Aga. Niesamowitość po prostu. Z fajnych kulinarnie paczek to kiedyś pamiętam pysznościowe racuchy z warzywami od Nielota, kawałek tortu z pewnego wesela wysyłany kurierem przez łąki i pola oraz zestaw mini Baileysów od Yoko zza Wielkiej Wody. Ja z kolei wysyłałam już kaszę gryczaną i ogórki kwaszone i wędzoną makrelę. I chleb. Ze śliwką koniecznie.

No ale i tak nic nie przebije pierścionka w pudełku po rajstopach dzianych Eliza.

A wy pamiętacie jakąś niesamowitą paczkę?

24 uwagi do wpisu “Nocnik”

  2. Jesteś potworem. Szczególnie w zgraniu z „Opowiadaniami Petersburskimi” – już mi zaśnieżyło za oknem, jak to przeczytałam. Brry.
    Co do niecodziennych paczek: raz dostałam kwartę piasku z Zakopca z dopiskiem: „I znajdź w tym coś ciekawego”. Naprawdę chciałam je wszystkie policzyć.

    Polubienie

    Odpowiedz

  5. Piosenkę uwielbiam, chodziła za mną od dłuższego czasu i nagle wczoraj, gdy na głowie farba nr jakiśtam – rozlega się głos z komórki pani fryzjerki – utwór nazywa się Gianna Nannini – Meravigliosa Creatura. Muszę ściągnąć koniecznie!

    Polubienie

    Odpowiedz

  16. Ja kiedyś zamiast obiecanej pocztówki z Helu dostałam paczuszkę z informacją w środku o treści: „Poczta Polska serdecznie przeprasza za zgubienie kartki pocztowej z Helu. Jako rekompensatę przesyłamy pamiątkę z siedziby w Warszawie.” … Pamiątkę stanowił długopis z gumowym misiem na górze. Po ściśnięciu głowy misia, wielkie, zezowate, misiowate oczy wyskakiwały figlarnie na zewnątrz. A ludzie tak narzekają na pocztę polską…ja nie wiem, o co chodzi, naprawdę:)

    Polubienie

    Odpowiedz

  17. Bajko,
    margot1976@gazeta.pl. Poproszam. Bardzo.

    A z dziwnych paczek, to tej wiosny dostałam paczkę pachnaćą sianem.A w sianie znajdowała się… iejska kiełbasa i szynka, od Znajomego Rzeźnika z Wakakcyjnej WIoski. Dla Gwiazdy, bo ja nie mięsożerna. Ale zaskok był totalny…

    Polubienie

    Odpowiedz

  18. Z paczek to ja pamiętam narty, które kląc na włąsnych plecach niosłam. I syrop klonowy z kanady, od wujka, o którym myśleliśmy, że o nas zapomniał.
    I ostatnia paczka, na którą dostałam pierwsze w moim świadomym życiu awizo adresowane _na mnie_ (nie na mamę dla odmiany). Się poczułam… dorosła. Jak nigdy.

    Polubienie

    Odpowiedz

  20. Najbardziej pamiętam paczkę, którą wysyłałam dwa lata temu. Zaraz po tej pamiętnej jest paczka z moimi filmami, których doprosić się nie mogę! Walka o nie (by dana osoba oddała) to prawdziwy horror.
    Ja też uwielbiam tę piosenkę!!! Jakbyś ją gdzieś dorwała, daj znać!
    Śpiąc u kuzynki widziałam inne zdarzenia na ulicy… w oknach ludzie byli, owszem, ale tylko po to, by obserwować bijatyki. Taka dzielnica.
    Ja tam lubię Nicolasa:))

    Polubienie

    Odpowiedz

  21. Bajko, a skad ta historia o zarowkach w paszczękach niedowiarkow? bo ja znam taka li i wylacznie z Musierowicz. Az mnie zafrapowalo, hmm, hmm:)

    Polubienie

    Odpowiedz

  22. A czy gdzieś napisałam, że nie lubię Nicolasa? 😉

    Historię znam z „Nagród Darwina” bodajże z drugiej części. Pocieszna lektura do tramwaju. A być może i była w Musierowicz. Tego akurat nie pomnę.

    Polubienie

    Odpowiedz

Dodaj komentarz