Było w kwestionariuszu. W tej rubryce wpisałam między innymi, że lubię czytać w wannie i rozmawiać z Synem o kosmosie.

Potem postanowiłam sprawę ułatwić i wysłać wypełniony kwestionariusz e-mailem. W końcu nazajutrz miałam podpisać umowę. Niech sobie Pracodawca pomyśli jaka jestem fajna i myśląca trzcina.

Taaa…

Rano wstałam, dokonałam zwyczajowych czynności higieniczno-zachowawczych i jakgdyby nigdy nic wyszłam z domu. Dobrze, że wzięłam głowę aczkolwiek w świetle późniejszych wydarzeń przyznam, że nie do końca wiem w jakim celu. Bo w zasadzie dużej różnicy by nie było. Chyba tylko w cielesnych proporcjach.

Bo ponieważ albowiem w świetle późniejszych wydarzeń okazało się, że owszem e-mail dotarł i nawet parę słów ciepłych na zachętę skreśliłam żeby nie było tak bezosobowo. Ale właściwie to szkoda, że nie dodałam w załączniku rzeczonego kwestionariusza…. Kwestionariusza co to go wypełniłam mozolnie i odesłać pragnęłam celem się_wykazania.

To się wykazałam kurka siwa. Koncertowo.

Żeby było jeszcze śmieszniej (choć dopiero teraz mnie to zaczęło bawić), nie zabrałam również ze sobą porfela z dowodem osobistym, niezbędnym jak wiadomo do podpisania umowy o pracę, chyba, że zna się jego numer. Nie znałam. Poza tym nawet gdybym w posiadaniu tej wiedzy była, nie da się jej skserować i dołączyć do reszty dokumentacji.

No generalnie masakra jakaś. Tylko czekałam na gigantyczną planszę z napisem: jesteś w ukrytej kamerze, nie mrugaj. Ale żadnej planszy nie było. Nawet za paprotką sprawdziłam – pusto.

Doprawdy chyba tylko ja tak potrafię.

Na szczęście numer jeden Pracodawca wykazał się daleko rozwiniętym poczuciem humoru i potraktował to z dużym uśmiechem, bezproblemowo i w ogóle ze sporym zrozumieniem. I w zasadzie to mogłam to dowieźć w innym, dowolnym, terminie. Ale…

Na szczęście numer dwa Nowy okazał się Superbohaterem i w pół godziny wrócił do domu, wysłał kwestionariusz nadal tkwiący radośnie na pulpicie komputera, chwycił mój portfel z dokumentami i przywiózł mi to wszystko niemalże w zębach. Tu zostawiam miejsce na okrzyki i westchnienia tudzież inne świadectwa uwielbienia 😉 Zaprawdę powiadam Wam, że wystawię Mu pomnik z czekolady i będę tam przyprowadzać wycieczki dobrze rozwiniętych gimnazjalistek. Całe hordy. Obiecuję.

No i tyle.

W rubrycie zainteresowania i umiejętności mogę sobie dopisać: mekong delta na trzech metrach kwadratowych + świetnie potykam się o własne sznurówki. Albo coś w stylu zbliżonym. No wstyd no.

Za to jestem pewna, że przynajmniej na wejściu wszyscy mnie zapamiętali 😉

Ps. A Wy jakie macie wspomnienia-niewypały pracowe?

__________________________
Jako ciekawostkę podam tylko, że w Firmie też funkcjonuję jako Bajka, wszyscy mówią sobie po imieniu a atmosfera jest taka, że mam ochotę zabrać ją sobie do domu i zamrozić na dni burzy i naporu.

Miło, prawda?
Zaczynam za dziesięć dni.