Wybrałam się dziś na ostatnie walne zakupy. W intencji Obywatela oczywiście bo dla siebie docelowo nie kupiłam nic. No może poza pastą do zębów. I żelkami. I muesli z bananami. Lokatorskie dobra za to powiększyły się o specjalny proszek do prania, specjalną specjalność w postaci pieluch i nawilżanych gwiezdnym pyłem chusteczek do wycierania tego co w całości na pielusze nie pozostanie, patyczki douszne wybitnie specjalne, specjalną oliwkę, specjalny żel do mycia bobasa razem z ewentualnymi kudłami, specjalny krem o zachęcającej nazwie ‚na każdą pogodę’ i krem do tyłka. Wszystko specjalne, z całym garniturem atestów i rekomendacji Centru Zdrowia Matki Z Córką. Szukałam turbogumonapawarki z wodotryskiem i nie zdziwiłabym się gdybym znalazła ją z tyłu opakowania. Na szczęście nie było. Normalnie pełen kosmos. Czy na półkach musi stać tysiąc pięćset kremów na odparzenia kupra u małych, czerwonych wyjców (wybacz stary, ale ty wiesz, że mamusia cię kocha)?! No niech mi ktoś odpowie bo ja do ciężkiej cholery już prawie zwariowałam z nadmiaru bodźców. Na szczęście zaraz odezwał się rozsądek, a raczej to co po tych dziewięciu miesiącach z niego zostało, i wybrałam linię, która wydała mi się z dawna sprawdzona a przy tym nie miała zbyt wygórowanej ceny. Ot taki środek złoty. Mój portfel mówi bowiem sam za siebie. Taka zdolna z niego bestia. Ale ten galimatias wyborczy powala na kolana nawet najbardziej odporne jednostki i trzyma w tej niewygodnej pozycji póki decyzji nie podejmiemy. Widać też było, że nie tylko ja w tym wszystkim czuję się zagubiona. Kilkoro przyszłych matek i ojców też miało dość niewyraźne miny i wyraźną za to dezorientację w oczach. Nasi rodzice mieli pod tym względęm lepiej. Jak już w takim sklepie (‚stój kliencie lub ewentualnie poproś’) dzieciowym było coś poza sprzedawcą, to tylko linomag… i po kłopocie. Wybór może i zerowy ale za to jaki człowiek był szczęśliwy, gdy już udało mu się taki deficytowy towar zdobyć. Albo papier marszczony pierwszej potrzeby. Teraz jest już każdy jego rodzaj – zdobiony, pachnący, świecący w ciemnościach, deklamujący poezję czy w formie komiksu. Nie powiem gdzie mi się na tych zakupach przewracało ale od przesytu kolorów, rozmiarów, gatunków i faktur czułam się jakbym obejrzała milionowy odcinek ‚mody na sukces’ bez trzymanki. Powietrze po wyjściu ze sklepu powitałam z radością. Co za dużo to niezdrowo. Ale czego się nie robi dla Lokatora. Nawet windę mu niedługo zamontuję żeby z tego dolnego piętra miał jak dojeżdżać. Za to mamy taką cichą cichutką umowę. Młody ma miesiąc na szaleństwa i balety. Potem matka dostaje dyspensę, więc przez jeden wieczór ma być wcieloną anielskością i ma mnie zadziwić całkowitym brakiem podobieństw do mnie z tego okresu życia. No bo 3 listopada jest koncert KULTu. I zamierzam się na nim pojawić. Howgh. W końcu i ja będę mieć swój osobisty dzień dziecka.

Dobranoc Państwu